Heel veel mensen voelen zich hun hele leven schuldig: ze hebben niet genoeg hun best gedaan, voldoen niet aan de eisen die de maatschappij stelt.
Maar als jij een dakloos weeskind in Afrika een appel ziet stelen, denk je dan “Bah, een misdadiger”, of zou je kunnen denken “De omstandigheden van dit kind dwingen het om dit te doen”?
Hoewel het kind niet voldoet aan de eisen van onze maatschappij, toch is het door de omstandigheden gedwongen tot het maken deze keuzes.
Ook wij maken keuzes, gebaseerd op onze omstandigheden. Onze opvoeding, of juist het gebrek aan opvoeding, onze cultuur, onze gezondheid en alle overige omstandigheden, dwingen ons tot het maken van keuzes, die al of niet tegen de eisen van de maatschappij ingaan.
Veel keuzes van anderen zullen we snel veroordelen, omdat ze niet voldoen aan de maatschappij. Maar ook keuzes van onszelf veroordelen we. We hebben verlangens en doen dingen die niet passen binnen de grenzen die de maatschappij ons oplegt.
Ook hoe we er uit moeten zien wordt bepaald door de maatschappij en veel mensen voelen zich diep ongelukkig over hun uiterlijk.
De keuze van het dakloze weeskind hoeven we niet goed te praten, maar wel zou het prachtig zijn, als we het kind zien als een volwaardig en prachtig mens op onze wonderbaarlijke aarde, in plaats van als een misdadiger.
Vanuit dat oogpunt zou het jezelf van het enorme schuldgevoel kunnen bevrijden door ook jezelf te zien als volwaardig en prachtig mens en jezelf volledig te accepteren, inclusief al je fouten en problemen, wetend dat ook jij je keuzes maakte vanuit jouw opvoeding en omstandigheden.
Maar ook wetend dat veel eisen van de maatschappij niet reëel zijn. Zoals de buitensporige eisen aan ons uiterlijk, ons opgelegd door de reclame. En zoals bovenmenselijke eisen aan de huwelijkstrouw: “Trouw tot de dood ons scheid…”
En als jij jezelf volledig accepteert, jezelf als prachtig mens ziet, dan is het ook mogelijk dat jij die andere mens, volledig accepteert en ziet als prachtig mens, ook al voldoet deze niet aan de eisen van de maatschappij, zelf al is het een misdadiger.
Een groot mens heeft eens gezegd: “Heb je vijanden lief”. Als je je echt realiseert wat dit inhoud, dan zul je zien dat dit de ultieme oproep tot wereldvrede is. Dat dit ook de enige oplossing is om uit de geweldsspiraal te komen waarin vele mensen en volken gevangen zitten. Begrip voor de pijn die mensen elkaar aan doen, begrijpen hoe de keten van geweld weer nieuw en erger geweld oproept. En dan elkaar als medebewoner te zien van ons prachtig universum en elkaar te zien en lief te hebben als ons zelf. En dan kan je jezelf, je medemens én je vijanden volledig accepteren, vergeven en liefhebben.
Elke morgen die je wakker wordt,
